ماه سبز می شود. هنوز. در چشم اندازِ گمانی مردد.
مردد از تناسخی که برابرِ من نشسته بود.
معلق. از دمِ سردِ لبه ی آفاق.
مانده ام میان سقوط و هبوط. چنین دو راهیِ بی تمایزی.
سست می سازد. قدم ها را. بیش از این. به عقب.
باز گشتی ندارد. هر قدمی به سوی آن. که برداری.
بر داری. آویخته. به مرگ. می بافد تداومی بلند. از یاسِ تماشای تو. به خویشتنی که آخرین لبخند را از آن خود ساخته.
مردد از تناسخی که برابرِ من نشسته بود.
معلق. از دمِ سردِ لبه ی آفاق.
مانده ام میان سقوط و هبوط. چنین دو راهیِ بی تمایزی.
سست می سازد. قدم ها را. بیش از این. به عقب.
باز گشتی ندارد. هر قدمی به سوی آن. که برداری.
بر داری. آویخته. به مرگ. می بافد تداومی بلند. از یاسِ تماشای تو. به خویشتنی که آخرین لبخند را از آن خود ساخته.
